Geschreven door Laura
Fotolijstjes pimpen omdat… echt iedereen creatief kan zijn, je kan er een foto in kan doen van de persoon waar je aan wil denken of gewoon omdat het nu eenmaal gepland staat… dat gebeurde op de donderdagavond in de carnavalsvakantie bij ‘Tieners voor elkaar’, de lotgenoten groep voor tieners tussen de tien en 15 jaar.
Onder begeleiding van mijzelf (Laura) met ondersteuning van Esther bieden we vanuit Fiks Begeleiding lotgenotencontact aan voor tieners bij het Centrum voor leven met en na kanker ‘De Eik’ in Eindhoven. Alle tieners zijn in hun gezin geraakt door de ziekte kanker.
Het is niet de activiteit die we leidend willen laten zijn, maar het steunende gevoel wat ze ervaren omdat ze het zelfde ‘lot’ dragen. Leeftijdsgenootjes, wat begrijpelijk is, begrijpen niet wat er allemaal veranderd is in hun gezin. Door deelname aan ‘Tieners voor elkaar’ komen ze in contact met andere leeftijdsgenootjes die dezelfde dingen mee maken, gedachten en gevoelens blijken door ze te uiten bij de situatie te passen.
“Er is altijd de mogelijkheid om persoonlijke dingen te delen, maar het hoeft niet. Onder de begeleiding van Laura en Esther spelen we een spel of doen een activiteit. Laatst hebben we het gehad over wat het met je doet als er op school met het woord kanker geroepen word. Het is dan fijn te horen dat anderen hier ook last van hebben en we tips aan elkaar geven hoe hier mee om te kunnen gaan“.
Geschonken door Dees, maakte deze avond extra speciaal omdat de knutselmaterialen die we gebruikt hebben, geschonken zijn door Dees. Zij is de moeder van Loes een jonge vrouw van 33 (zelf moeder van twee jongens van 10 en 9) en wilde graag van betekenis zijn voor onze doelgroep! Loes zelf was er deze avond bij om de activiteit te ondersteunen. Wat voor ons heel fijn was, maar ook zij vond het fijn een avondje van betekenis te zijn voor een ander omdat ze zelf vanwege haar eigen herstel veel thuis is.
Laura: “Mijn ervaring, na drie jaar lotgenoten met elkaar in contact te brengen is dat het niet zomaar ontmoetingen zijn!”
Natuurlijk is het aftasten, niet weten wat je kan verwachten want gaat het je wel iets brengen om je hele hebben en houden met ‘vreemden’ te delen? Daarbij heb je hebt toch genoeg mensen om je heen… De drempel is duidelijk :-).
“Hoe krijg je het voor elkaar om deze tieners de drempel over te krijgen?” Wat doen jullie? En welke leeftijd hebben ze?
Het lijkt erop dat het drempelverlagend is wanneer er een traject bij Fiks Begeleiding loopt of heeft gelopen. Het kan ook zijn dat ze deel hebben genomen aan de Kasamgroep bij ‘De Eik’ in Eindhoven en hierdoor de drempel weg is omdat ze er al over zijn geweest. Daarnaast ben ik voor hun ook een lotgenoot omdat mijn mama ook kanker heeft gehad, ik was zelf 16 jaar. Mijn moeder en ik delen onze ervaring hierover in de vorige blog.
Het zijn in de meeste gevallen de ouders die hun tiener ‘stimuleren’ om deel te nemen, of omdat ze zelf onvoldoende zicht hebben op hoe het met de kinderen gaat omdat ze hier thuis weinig over loslaten of omdat ze zelf een positieve ervaring met lotgenotencontact hebben.
Ook voor tieners geeft het een fijn gevoel te weten dat hun ouder(s) op locatie blijven om met andere ouders te praten over hun ‘lot’. Het biedt de kinderen voldoende vertrouwen om onder de mom van een keertje komen kijken de drempel over komen. Het helpt ook dat ik er ben, in de meeste situaties kent de tiener mij en heb ik hen al gerust gesteld dat de sfeer gemoedelijk en gezellig is en er echt niet de hele tijd zware gesprekken worden gevoerd.
Dat maakt dat er deze avond weer vijf nieuwe tieners bij waren!
Als iedereen er is zijn we met twintig tieners tussen de tien en vijftien jaar.
Deze leeftijd past nog net bij elkaar, daarna komen ze in hun eindexamenjaar, hebben een bijbaantje of de liefde gevonden waar de prioriteit dan ligt.
Om de maand prikken we een datum waarop de meeste tieners kunnen aansluiten.
Ook deze avond bleven er een aantal ouders hebben gesprekken over hoe het is om ineens alles alleen te moeten doen, ook dingen die je partner eerst deed die nu een extra taak voor hun is. Of wanneer je partner overleden is, de eerste keer op vakantie…. allemaal rouw, verlies en verdrietervaringen die enorm waardevol zijn om met andere ouders te delen, die jou met weinig woorden begrijpen.
Ouders geven aan het als heel prettig te ervaren en dat het soms ook confronterend is, maar met name zo enorm fijn om erkenning te krijgen.
Alle tieners zijn in hun gezin geraakt of zijn eerder geraakt door kanker.
Juist de verschillende ervaringen maken dat de persoonlijke verhalen ondersteunend zijn voor elkaar.
Zo ging het deze avond over hoe onverwacht snel je zieke ouder ineens zoveel zieker kan worden.
Hoe ongerust je bent als er een ambulance moet komen. En wat als je ouder daadwerkelijk overlijdt.. Wat bij vijf kinderen uit drie gezinnen afgelopen jaar (2023) ook daadwerkelijk de waarheid werd.
De herkenning van de vermoeidheid van ouders en ook chagrijnige ouders… Het breng erkenning bij de tieners om dit zonder loyaliteit gewoon te kunnen uiten… en dan blijk je niet de enige te zijn die dit zo ervaart.
Ondanks de gevoeligheid en de sterkte van het thema worden er ook grappen gemaakt, streken uitgehaald en vriendschappen gesloten.
Tieners voor elkaar!
Laura van Nispen, initiatiefnemer
Maak een afspraak voor een gratis en vrijblijvend gesprek om samen de mogelijkheden te bespreken.